Moai
Door: Sonja en Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Sonja
18 Augustus 2014 | Chili, Hanga Roa
Op eerste paasdag 1722 kwam de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen aan op wat nu Paaseiland heet. Bijna driehonderd jaar later hebben wij het eiland ontdekt. Een hele bijzondere bestemming, waar we echt naar uit keken.
Een onbeduidend eilandje in de Grote Oceaan
Paaseiland, of Rapa Nui volgens de oorspronkelijke bewoners, is bijna perfect driehoekig, met zijden van 25, 16 en 14 km. Hoe vindt zo’n Hollander dat nou? Waarschijnlijk door vogels te volgen. Die leggen hele afstanden af, maar zijn ook gebonden aan land. Op dezelfde manier hebben de Polynesiërs het eiland ca. 1000 jaar eerder ontdekt. Was wel een eindje zeilen voor ze; Paaseiland ligt zo’n 4000 km van Tahiti en 3600 km van Chili. Volgens de eilanders is het daarmee de meest geïsoleerde plek op aarde. Waar of niet, het is flink afgelegen.
Opkomst en ondergang
De eerste bewoners kwamen van de Markiezeneilanden. Toen koning Hoto Matua rond 4e-5e eeuw aankwam in Anakena baai trof hij een paradijs aan. Geheel bebost, veel vogels, heel geschikt voor bewoning. De eerste paar eeuwen floreerde de bevolking. Op het hoogtepunt waren er ca. 10.000 inwoners. Ze rooiden bomen en deden aan landbouw. Dat was echter een aanslag op het ecosysteem. De mensen doorbraken de natuurlijke cycli, en rond 16e - 17e eeuw was het eiland “op“. Volledig ontbost, zodat er geen hout meer was om mee te bouwen en de grond was volledig uitgeput, zodat de voedselopbrengsten mager waren. Jacob Roggeveen trof een ‘verwoest’ eiland aan. Europese ziekten, slavenhandel deden de rest. Blijkbaar waren er rond 1900 nog slechts 100 bewoners over.
Moai
Iedereen komt hier natuurlijk voor de moai, de beroemde en mysterieuze beelden. Wij ook en we hebben de meeste gezien. Het verhaal van de moai is het verhaal van het eiland. In goede tijden eerde men voorouders door een beeld te maken op de heilige plek van het dorp, de ahu. Een gewoonte die ook op de Markiezeneilanden gangbaar was. De beelden werden steeds groter; een uitdrukking van macht en weelde. Toen de ondergang werd ingezet, ontstond er een strijd om de grondstoffen van het eiland: waterputten, landbouwgrond, groeves. Door moai’s om te trekken, werd de macht van een familie ondermijnd. Alle moai die nu overeind staan zijn de afgelopen 50 jaar opnieuw rechtgezet.
Die moai zijn echt heel bijzonder, maar Rano Raraku, de geboorteplaats van de moai wint met gemak de prijs voor meest betoverende plek op Rapa Nui. Tientallen moai wachten er om naar hun eindbestemming te gaan. De meeste geheel af, maar inmiddels grotendeels begraven. Een prachtig gezicht.
Bijna alle moai staan aan zee, met hun gezicht gericht naar het land en het dorp. De beelden laten het bovenlijf zien tot aan de heupen. Sommige hebben een knotje, in overeenstemming met de kapsels van de mannen.
Overigens is onbekend hoe de moai op hun bestemming kwamen. De meeste wegen tig ton. De eilanders weten het wel: de moai wandelen naar hun ahu…
Onze reis zit er nu op: vandaag vliegen we naar Santiago en dan door naar huis. We hopen dat jullie hebben genoten van de verhaaltjes en de foto’s. Tot de volgende reis!
Een onbeduidend eilandje in de Grote Oceaan
Paaseiland, of Rapa Nui volgens de oorspronkelijke bewoners, is bijna perfect driehoekig, met zijden van 25, 16 en 14 km. Hoe vindt zo’n Hollander dat nou? Waarschijnlijk door vogels te volgen. Die leggen hele afstanden af, maar zijn ook gebonden aan land. Op dezelfde manier hebben de Polynesiërs het eiland ca. 1000 jaar eerder ontdekt. Was wel een eindje zeilen voor ze; Paaseiland ligt zo’n 4000 km van Tahiti en 3600 km van Chili. Volgens de eilanders is het daarmee de meest geïsoleerde plek op aarde. Waar of niet, het is flink afgelegen.
Opkomst en ondergang
De eerste bewoners kwamen van de Markiezeneilanden. Toen koning Hoto Matua rond 4e-5e eeuw aankwam in Anakena baai trof hij een paradijs aan. Geheel bebost, veel vogels, heel geschikt voor bewoning. De eerste paar eeuwen floreerde de bevolking. Op het hoogtepunt waren er ca. 10.000 inwoners. Ze rooiden bomen en deden aan landbouw. Dat was echter een aanslag op het ecosysteem. De mensen doorbraken de natuurlijke cycli, en rond 16e - 17e eeuw was het eiland “op“. Volledig ontbost, zodat er geen hout meer was om mee te bouwen en de grond was volledig uitgeput, zodat de voedselopbrengsten mager waren. Jacob Roggeveen trof een ‘verwoest’ eiland aan. Europese ziekten, slavenhandel deden de rest. Blijkbaar waren er rond 1900 nog slechts 100 bewoners over.
Moai
Iedereen komt hier natuurlijk voor de moai, de beroemde en mysterieuze beelden. Wij ook en we hebben de meeste gezien. Het verhaal van de moai is het verhaal van het eiland. In goede tijden eerde men voorouders door een beeld te maken op de heilige plek van het dorp, de ahu. Een gewoonte die ook op de Markiezeneilanden gangbaar was. De beelden werden steeds groter; een uitdrukking van macht en weelde. Toen de ondergang werd ingezet, ontstond er een strijd om de grondstoffen van het eiland: waterputten, landbouwgrond, groeves. Door moai’s om te trekken, werd de macht van een familie ondermijnd. Alle moai die nu overeind staan zijn de afgelopen 50 jaar opnieuw rechtgezet.
Die moai zijn echt heel bijzonder, maar Rano Raraku, de geboorteplaats van de moai wint met gemak de prijs voor meest betoverende plek op Rapa Nui. Tientallen moai wachten er om naar hun eindbestemming te gaan. De meeste geheel af, maar inmiddels grotendeels begraven. Een prachtig gezicht.
Bijna alle moai staan aan zee, met hun gezicht gericht naar het land en het dorp. De beelden laten het bovenlijf zien tot aan de heupen. Sommige hebben een knotje, in overeenstemming met de kapsels van de mannen.
Overigens is onbekend hoe de moai op hun bestemming kwamen. De meeste wegen tig ton. De eilanders weten het wel: de moai wandelen naar hun ahu…
Onze reis zit er nu op: vandaag vliegen we naar Santiago en dan door naar huis. We hopen dat jullie hebben genoten van de verhaaltjes en de foto’s. Tot de volgende reis!
-
19 Augustus 2014 - 16:05
Beppie Van Oosterhout:
Hoi Sonja en Eric,
Wat jammer dat jullie al weer huiswaarts keren. Ik heb erg genoten van jullie reisverslag en de foto's.
Goede terugreis! -
20 Augustus 2014 - 12:43
Paul & Lindsey:
Wij vonden het leuk om jullie verhalen te lezen.
Goede terugreis! -
21 Augustus 2014 - 23:01
Pap En Mam :
Ik krijg wel een belletje als jullie weer geland zijn tot dan griet mam en pap -
26 Augustus 2014 - 20:35
Inge:
Weer geweldige foto's en reisverhalen. Helaas weer thuis maar mooi om op terug te kijken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
